O Τσίκο είναι ένα ημίαιμο κοκόνι (ίσως και με λίγο Pomeranian), 10 χρονών περίπου. Για κάποιο λόγο που δεν γνωρίζουμε (πέθανε ο κηδεμόνας του και η υπόλοιπη οικογένεια δεν το ήθελε; χάθηκε και ο κηδεμόνας τον αναζήτησε αλλά χωρίς επιτυχία;), ο Τσίκο βρέθηκε στον δρόμο. Δεν μπορούμε να φανταστούμε τον τρόμο ενός μικρόσωμου ηλικιωμένου σκύλου που, από τον καναπέ, βρίσκεται ξαφνικά μόνος και απροστάτευτος στον δρόμο. Και σαν να μην έφτανε αυτό, στην πορεία διαπιστώσαμε πως ο σκυλάκος αυτός έχει υποστεί κακοποίηση από άνθρωπο.
Ο Τσίκο δεν σ' αφήνει να τον αγγίξεις αν πρώτα δεν σε εμπιστευτεί. Προστατεύει το σώμα του, γιατί προφανώς όλα γι' αυτόν -μετά την κακοποίηση- είναι απειλητικά. Και δεν έχει καθόλου άδικο. Ο άνθρωπος που θα τον υιοθετήσει θα χρειαστεί να γνωρίζει από σκυλιά, να διαθέτει την υπομονή και τον χρόνο που θα πάρει για να εξοικειωθεί μαζί του. Ο Τσίκο, όπως και κάθε σκυλί, μας δείχνει πάντα -χωρίς λέξεις αλλά με τη γλώσσα του σώματός του- τι θέλει, τι δεν θέλει, τι του αρέσει και τι όχι. Αν είμαστε συντονισμένοι να ακούμε και να βλέπουμε αυτές τις ενδείξεις, τότε η επικοινωνία με το σκυλί έχει πολλές ελπίδες, όπως και η σχέση μας μαζί του. Στην προκειμένη περίπτωση, ένα είναι βέβαιο: αν δοθούν στον Τσίκο οι κατάλληλες συνθήκες, θα εμπιστευτεί και θα ανοιχτεί στον άνθρωπό του. Και είναι ένα σκυλί ιδιαίτερα γλυκό και εύστροφο, έτοιμο να αγαπήσει και να αγαπηθεί βαθιά.
